Toen Tom me vroeg of ik eens wilde neerpennen wat mijn ervaring met het hele CrossFit Moves lidmaatschap me nu had bijgebracht het afgelopen eerste jaar, dacht ik: “Hoe ga ik al die prikkels kunnen bundelen in een hoop woorden? Dat is een lastige vraag die je me daar stelt, Tom”. Maar ik vond het wel een leuke uitdaging en ben blij dat ik het eens kan delen.

De persoonlijke aanleiding voor mijn CrossFit avontuur was het aanpakken van mijn mentale gevecht de afgelopen jaren. Tot de dag van vandaag worstel ik met het eeuwige teruggrijpen naar “mijn veilige cocon” waardoor ik in ontwikkeling en nieuwe prikkels vaak gefrustreerd en neerslachtig rondliep. Het vasthouden aan het gekende, de zekerheid die ik altijd opgezocht had, was een levenslijn die ik met babystappen wilde doorbreken. Mijn psycholoog en mijn tijd in opname hadden me millimeter per millimeter doen inzien dat ik mijn ketenen moest proberen afwerpen:

“Niels, probeer eens je controledrang van dat beperkende bekende te doorbreken door op sportief vlak, waar je hele leven al de grootste passie ligt, eens iets nieuws te exploreren.”

Ik was dus redelijk doodsbang tijdens mijn eerste weken bij CrossFit Moves en ik zocht steeds naar de mogelijke vluchtroutes — Mijn lichaam en ik zijn hier niet voor gemaakt… Ik bak er met mijn houten lichaam niets van… we kappen ermee — Maar omdat het deel uitmaakte van mijn programma in het dagtherapiecentrum, dat ik toen liep, wilde ik plichtbewust ook blijven werken aan mijn mentale geest.

Jep, ik wist dat ik vluchtgedrag zou vertonen voor het nieuwe, maar ik had nu de tijd en ruimte om bij een skipmoment het de dag nadien opnieuw te proberen. Wat me daarbij hielp was de veiligheid die ik voelde in de omgeving van en binnen de CrossFit Moves muren.

Bij één van de eerste WOD’s worstelde ik met mijn opschietende hielen in de squat positie en mijn perfectiegeschoolde brein deed me kankeren en doemdenken op mezelf. Zeker in teamverband droop ik tijdens de les af richting kleedkamer. De tranen rolden over m’n wangen. Ik kon het niet en het beest van alles meer dan goed te willen doen deed me opgeven. Ik werd achterna gelopen door Tom. Hij luisterde naar m’n faal gedachten. Hij gaf me de tijd om het mee naar huis te nemen en vroeg me, met inspirerende woorden van een leercyclus, niet alleen op het moment zelf, maar ook nog in een e-mail ‘s avonds, om de moed te zoeken en de dag erna met mijn sporttas weer op te dagen. Na die dag kon ik de eeuwige vergelijking met de aanwezige deelnemers plots beter laten varen. Ik besloot die dag, met wisselend succes, mijn eigen CrossFit-parcours uit te stippelen.

Ik liet al vallen dat er een portie perfectionisme in me schuil gaat. En op het vlak van CrossFit komt dat overeen met de leuze die ik van alle trainers bij CrossFit Moves gehoord en aangenomen heb. De gewichten en kilo’s konden me, en nog steeds, gestolen worden. Ik bekijk ze als een natuurlijk gevolg als ik de handelingen onder de knie heb. Voor mij is CrossFit los van het fysieke stuk vooral een heel technische sport. De uitvoering van de oefeningen is voor mij duizend maal belangrijker dan de snelheid of de gewichtwaarde bengelend aan de baruiteinden.

Het juist leren gebruiken van je lichaam, de coördinatie en het stokpaard van de juiste techniek, blessure preventie en winst op lange termijn indachtig zijn voor mij de basis. Je lichaam en brein zo programmeren dat het hele opzet van een oefening in al zijn facetten wordt uitgepuurd. Liever trager en minder straf in bulk maar JUIST.

De perceptie dat alles een oerkracht is van beuken en zware biceps en stierennekken wordt zo mooi ontkracht binnen de loodsmuren van CrossFit Moves

Die benadering is natuurlijk soms ook wel slopend. Je hebt in je hoofd vaak meer “no-reps” dan geslaagde varianten en het kan je na een les heel twijfelend naar huis doen gaan. Maar ik geloof er rotsvast in dat het op termijn vruchten afwerpt. Op dat vlak zit de insteek die ik van dag één bij de coaches van CrossFit Moves heb mogen proeven helemaal snor. Dus wees mild voor jezelf, geef het tijd en geniet van elke druppel zweet en bijgewonnen techniek. Vergeet het opschepperige van fitnessruimtes vol spiegels en elkaar de loef afsteken met cijfers en gelogen krachtexploten. Bij CrossFit telt zoveel meer de intrinsieke motivatie van elke deelnemer waarbij de walm van Instagram prestaties en dito vertoon geheel afwezig zijn. En die omgeving en lucht doet mij elke moment graag de deur van CrossFit Moves onder de roze daken binnen stappen.

Duizenden vragen heb ik al op de trainers afgevuurd. Met steeds de aangename insteek van hun kant om mee te denken in het verhaal en met de essentie bezig te zijn: Hoe krijg ik deze technisch veeleisende sport onder de knie en hoe pas ik de lat aan met betrekking tot de noden van mezelf en elk lid. Want de noden van mijn houterig, immobiel lichaam zijn hoog om de sport toch iets of wat in de hand te blijven houden. Na een jaar ploeteren nu, met de overwinning van het niet vluchten, het hart weer veelvuldig te laten pompen aan hoge intensiteit en het mooie community gevoel dat CrossFit Moves me geeft, slaag ik erin om me steeds beter bloot te geven aan de mensen daar en heb ik een mooie energiestoot gevonden om mijn kapotgevoetbalde heupen en enkels in hun muurvaste staat van zijn aan te pakken.

Je hebt me misschien al wel eens in een hoekje wat mobiliteitsoefeningen zien doen en daar ligt voorlopig mijn gehele focus. Afgewisseld met een workout of twee, drie per week heb ik mezelf voorgenomen om uit te testen hoever ik mijn houten lichaam dit jaar gebogen krijg. Honderden YouTube tutorials en schrijfsels verder, zijn mijn leidmotief om de basis te kunnen leggen om — voor mij persoonlijk — op termijn progressie te kunnen maken in deze mooie sport. Want dat gevoel overheerst nog de dag van vandaag. Vooraleer ik de squat niet gedegen krijg uitgevoerd is de sport nog niet grijpbaar voor me in haar essentie. En dus moet ik mijn heupen en enkels nu leren strekken, buigen, plooien en roteren. Maar het moet en zal me lukken! Voor het einde van dit jaar wil ik mijn squat doel bereiken. En van daaruit gaan we weer verder op de skill-ladder. Durf ik zelfs dromen van Russian baby makers…?!

De perceptie dat alles een oerkracht is van beuken en zware biceps en stierennekken wordt zo mooi ontkracht binnen de loodsmuren van CrossFit Moves. Het is net een hele technische sport die ons leert het lichaam dat we hebben gekregen te gebruiken op die manieren waarvoor het geschapen is. Die passionele toets van de CrossFit mentaliteit heeft me diep gestoken. Ik wil er alles over lezen en opnemen. Ik wil besluiten met de kern voor mezelf te herhalen en misschien kan ik er anderen wel een hart mee onder de riem steken:

Bij CrossFit Moves moet je niet de sterkste of beste zijn. Laat je pad en de omgeving je leiden en ondersteunen. Blijf elkaar schouderklopjes geven en vraag de coaches steeds om raad en bijsturing.

Het is wonderlijk mooi om dat toe te laten. Exploreer je lichaam en werk aan je mobiliteit. Je lichaam is je daar zo dankbaar voor. En fysieke klachten ten gevolgen van onze huidige maatschappelijke stromen (hoeveel uur per dag zitten we niet op die rolstoel vast te roesten) kan je nu voor later in de kiem smoren. Probeer naar je lichaam te luisteren, wring en sleur op een ondersteunde manier aan je lichaamszones met een meer rood kruis boven en het gaat je veel plezier, ook in je kopje, schenken.

Nog een paar CrossFit en mobiliteit “walhalla’s” die mij konden bekoren op YouTube:

• The Ready State van Kelly Slater (voorheen Mobility WOD). Ik heb thuis ook diens bijbel van mobiliteit en CrossFit liggen “Becoming a Supple Leopard”. Ik leen het graag uit voor zij die willen bijleren en -lezen over hun zwakke zones.
• Upright Health Voor mensen lastige heupen
• SmashweRX van Trevor Bachmeyer
• kinstretch: Pails & Rails van Ian Markow
• Athlean X Hele hoop tips rond mobiliteit en uitvoering van CrossFit oefeningen.

Maar bekijk het met mate. Of het gaat je dromen domineren! ? Ik kan ervan meespreken. Het moet vooral fun blijven!

Ik wil om helemaal af te sluiten iedereen bij CrossFit Moves bedanken voor de mooie, veilige sfeer die we samen creëren. Het community gevoel die de stuwende krachten (het coaching team enzovoort) oproepen is hartverwarmend. Laten we die geest doorzetten en gestaag leren en groeien in de oefeningen. Vergeet het gewicht, denk aan de juiste uitvoering en vergeet elkaars schouderklopje niet.

P.S. voor zij die ook worstelingen ondervinden met hun mobiliteit. “Fascia release” heeft mij persoonlijk al mooie resultaten opgeleverd. Het is in het begin moordend pijnlijk en je verfoeit o.a. de lacrosse bal, maar het wérkt!