Het leuke verhaal van Hans, op de foto nog glad geschoren, nu met doorwinterde baard. Eén van onze oudste leden, letterlijk en figuurlijk, maar degenen die een conditie-WOD sneller afhaspelen dan hij zijn op 1 hand te tellen! Een sportman, maar ook een kunstenaar, als je de kans krijgt bezoek dan zeker eens een tentoonstelling van hem en bekijk zijn prachtig schilderwerk.

Alle belangrijke wendingen in het leven zijn gemarineerd in toeval

Toeval. Mijn dochter – die de prille Moves mee op het web zette – kreeg een intro-groepsles aangeboden en nam familie en aanhang mee naar die ruwe filmische slachthuissite, met de bokszakken, geen douches, lopen door de lege hallen, “Ja” roepen en een heel luide klankband. Indoor sporten, ik had er niets mee, maar beter kon je me niet verleiden.

Toeval. Ik kwam net uit een marathon en twijfelde. Nog iets harder gaan, een degelijke begeleidingsschema in plaats van een download-programaatje, en proberen onder de kaap van 3 uur te gaan. Een half jaar later bleek dat mijn knie en nog een half jaar later mijn enkel, versleten waren door decennia rennen. Ik had een voorschrift voor een operatie maar door een vriend en zijn problematische revalidatie hield ik de boot af en vroeg aan Roel raad: “zolang je geen pijn voelt, doe je voort”. Ik bleef bij CrossFit en deed een sessie meer. De pijn in de knie verdween. De enkel werd terug stabiel.

Ondertussen is de focus verlegd. Het mag al eens een dagje minder gaan. De essentie van de oefeningen en weten wat ik met mijn lichaam doe is belangrijker geworden dan beulen. Het blijft doodgaan, maar het is begeleid en we genieten er meer van. Er kwam de zondag bij en de ambitie heb ik aangepast; PR’s halen als de planeten op één lijn staan, muscle-up en handen-lopen zijn niet dringend. Blijven CrossFit trainen tot de leeftijdsklasse die nog niet bestaat. Tot ik niet meer kan tellen.

En dus, Tom, waarom doe ik CrossFit. Omdat ik soms vergeet dat er na de les nog dingen te doen zijn. Omdat het de beste manier is om mijn hoofd de noodzakelijke ruimte te geven – zoals je na de nacht de slaapkamer verlucht, want een mens zweet wat af.